Els Hendrikx
Kunstenaars en ontwerpster
Ik kom uit een gezin met 3 kinderen en had een een hele creatieve moeder.
Dankzij haar kreeg ik de gelegenheid om me daarin te ontwikkelen.
Op de kleuterschool was ik al gefascineerd door de schildersezel en op mijn 6e verjaardag kreeg ik die ook.
In elkaar geknutseld door mijn vader.
Op latere leeftijd ben ik gaan studeren voor kapster/schoonheidsspecialiste en visagiste. Op deze school kregen we ook tekenen en mijn leraar zei me eens: Els, je zit verkeerd. Je had naar de kunstacademie moeten gaan.
Ik kreeg alleen 9 en 10 voor mijn tekeningen en hij zag precies wanneer ik een medeleerling had geholpen.
Maar ik heb netjes mijn school afgemaakt en ben verder gegaan in de sport. Wat me tot Nederlands kampioen en 2e internationaal heeft gebracht. (body building). Ik kreeg 2 kinderen en werd full time moeder. Alles werd aan de kant geschoven.Totdat ik een ongeluk kreeg en mijn linkerhand 2 jaar niet kon gebruiken.
Ik heb mijn tekenen en schilderen weer opgepakt. Via mijn toenmalige man werd ik in contact gebracht met Evelien van Beuningen. Zij was onder de indruk van mijn werk en stuurde me door naar Geert de Meijer. Deze man schilderde voor o.a. de Belgische koning en zou me leren met olieverf om te gaan.
Ze drukte me ook nog op mijn hart om nooit les te nemen. Ik had zoveel verschillende stijlen en eigenheid ontwikkeld dat ze bang was als ik les zou nemen,die helemaal kwijt zou raken.
Ik ben die woorden nooit vergeten en op eigen houtje verder gegaan. In het dorp waar ik woonde werd ik benaderd om les te geven aan kinderen.Ik heb daar ja tegen gezegd en doe dit inmiddels al ruim 10 jaar aan meerdere groepen.
In de eerste instantie stond ik raar te kijken.Ik had immers geen papieren. Maar deze man zei:je maakt prachtig werk en kunt heel goed met kinderen overweg.Ik had gelijk 4 groepen die les wilden. Naderhand kwamen er volwassenen bij.Ik denk dat mijn kracht zit in het feit dat ik mezelf alles heb aangeleerd dus ook gemakkelijker andere daardoor kan leren.
Helaas kreeg ik de gevreesde ziekte en kon niet meer les geven,laat staan schilderen. Het was een bizarre tijd en ik heb toen voor mezelf besloten:Als ik dit overleef ga ik mijn hart volgen. Je leeft maar 1 keer en het kan zo voorbij zijn, zonder dat je je dromen hebt waargemaakt.
Na mijn ziekte leerde ik mijn huidige partner, wiens hobby fotografie is, kennen. Hij pakte een onafgewerkt schilderij uit de schuur en zei: Nu ga je dit werk afmaken.
Het voelde raar om na een tijd van ziekte,geen concentratie weer een kwast in mijn handen te houden. Hij introduceerde me in de sociale media zoals hyves en facebook.